Op 19-jarige leeftijd, begin 2017, kreeg Stef, de zoon van Geert en Nancy de diagnose van acute leukemie. Acht dagen na de diagnose verloor Stef de strijd tegen de ziekte.

In de weken voor de opname, waren er een aantal aanwijzingen dat er bij Stef iets mis was.  Maar zoals dikwijls, pasten de puzzelstukjes pas achteraf in elkaar. Terwijl op het moment zelf alles wel te verklaren viel, door banale dingen van elke dag.  Stef was de dagen voor zijn opname altijd heel moe.  En er was ook de kleine spierscheur in zijn rechter bil, waar niemand iets mis in zag.  Een scheurtje dat, achteraf zo bleek, een rechtstreeks gevolg was van de leukemie.

Ook alle klachten van Stef die daarop volgden, vielen logisch te verklaren door deze spierscheur: de rugpijn kwam van met krukken te lopen, zei de spoedarts. De pijn in zijn buik kwam van zijn maag door de ontstekingsremmer, zei de dokter van de huisartsenwachtpost.  Voor alles was een verklaring … alleen niet de juiste.

Op dinsdag deed Stef nog examen en scoorde een 17. Niets wees op wat er op het einde van die week komen zou.  Op donderdag ging de toestand van Stef plots heel erg achteruit. We besloten op aanraden van de huisarts naar het UZA te komen. Op vrijdag kregen we het verschrikkelijke verdict: acute myeloïde leukemie, een agressieve vorm van bloed- en beenmergkanker. Alhoewel op dat moment de vooruitzichten nog redelijk positief waren, kwam daar heel snel verandering in. De organen van Stef kwamen al heel snel onder druk te staan en op zondagmorgen verhuisde Stef van de dienst hematologie naar de afdeling intensieve zorgen.

Wat volgde was een roller coaster van onmacht, waarbij we elke dag Stef een beetje verder zagen afglijden. Het team op de intensieve zorgen hield ons echter recht, soms in de meest letterlijke zin van het woord. Op maandag lag Stef aan de dialyse en vanaf woensdag kreeg hij ondersteuning bij het ademen. Op vrijdag moest Stef aan de beademingsmachine, later op de dag zelfs aan de hart/long machine.

Op zaterdagmorgen 17/06/2017 om kwart voor zeven ’s morgens eindigde het verhaal van Stef, amper acht dagen na de diagnose. Ons gezin bleef compleet ontredderd achter.

Het onderzoek van het team van prof. dr. Berneman, diensthoofd hematologie, vinden we ontzettend belangrijk. Daarom hebben we ook het fonds SuperStef opgericht. Om er voor te zorgen dat ooit niemand nog moet meemaken, waar wij in die verschrikkelijke week en de weken en maanden daarna zijn doorgegaan.

Wie zijn onze helden ? In de eerste plaats onze Stef. 
Maar ook de mensen van intensieve zorgen bij prof. dr. Jorens, de mensen van hematologie, met prof. dr. Anguille en dr. Verlinden. Omdat ze dag en nacht bleven vechten zijn voor Stef, ook al waren de vooruitzichten verre van rooskleurig. Zij hebben voor altijd een plaats in ons hart!

Quote van Geert en Nancy, ouders Stef

Wil jij ook de heldencampagne van UZA foundation steunen?